สามสิบสององศาฟาเรนไฮต์ น้ำแข็งจะกลายเป็นน้ำ
ทฤษฎี พูดกันมา ฉันจะลองทำตาม
กับหัวใจเธอ ที่แข็งเกินใคร เยือกเย็นกว่าทุกๆ อย่าง
ฉันจะลอง หลอมละลาย เผื่อว่าจะพอมีทาง
เติมความร้อน ให้ความรักอบอุ่นเทลงไป
จะคลายความเยือกเย็นด้วยหัวใจ
แต่น้ำแข็งไม่ยอมละลาย มันไม่กลายเป็นความรัก
ฉันอบอุ่นไม่พอ เธอยังขอเป็นแค่คนรู้จัก
จนหัวใจไม่มีแรง เจ้าหญิงน้ำแข็งเธอช่างเย็นชานัก
โอว ฉันควรทำยังไง
เฝ้าดูแล คอยเทกคอยแคร์ รับฟังคำปรึกษา
เฝ้าคอยหลายชั่วโมง หัวใจอ่อนโยน ไม่หวังอะไรคืนมา
แค่อยากรู้ ปราสาทสีขาวที่เธออยู่ สูงแค่ไหน
จะทำลายกำแพงบุกเข้าไป
แต่น้ำแข็งไม่ยอมละลาย มันไม่กลายเป็นความรัก
ฉันอบอุ่นไม่พอ เธอยังขอเป็นแค่คนรู้จัก
จนหัวใจไม่มีแรง เจ้าหญิงน้ำแข็งเธอช่างเย็นชานัก
โอว ฉันควรทำยังไง
จะหนีเธอไปไกลๆ แต่หนีเธอไปทีไรต้องย้อนมา
เหมือนสายตาเธอแช่แข็งวันเวลา มันช่างไร้อารมณ์เป็นบ้า
เย็นชาจนฉันลืมไม่ได้
เจ้าหญิงน้ำแข็ง แค่เพียงเธอเดินมา
สบตาทีเดียวแล้วจากไป
ฉันเหมือนนั่งหลงทางกลางหิมาลัย
เหน็บหนาวสั่นไหวไปข้ามวัน
ทุกๆ ย่างก้าวที่เธอเหยียบลงไปนั้น
เธอทำให้ปูนซีเมนต์กลายเป็นหิมะเจ็ดชั้น
ทำให้เมืองไทยกลายเป็นแอนตาร์กติก
เธอทำให้พลาสติกกลายเป็นผลึกคริสตัล
มีคนมากมาย รอเธอรอบกาย
ฝันจะเป็นเจ้าชาย ได้เป็นแค่องครักษ์
ส่วนฉันนั้นไม่แคร์ แค่อยากจะดูแลองครักษ์เธอทุกวัน
ได้โปรดเถอะฝ่าบาท ได้โปรดเปิดปราสาท
ข้างนอกประตูมันหนาวจะตายอยู่แล้ว
ได้โปรดเถอะเปิดข้างในใจ
ทำลายกำแพงให้ฉันเข้าไป
ได้ไหม
แต่น้ำแข็งไม่ยอมละลาย มันไม่กลายเป็นความรัก
ฉันอบอุ่นไม่พอ เธอยังขอเป็นแค่คนรู้จัก
จนหัวใจไม่มีแรง เจ้าหญิงน้ำแข็งเธอช่างเย็นชายิ่งนัก
โอว ฉันควรทำยังไง
ฉันควรทำยังไง จะต้องทำแบบไหน
ฉันควรทำยังไง หัวใจเธอถึงจะละลาย